Cape Cod girls

Cape Cod Girls: ook bekend onder de naam ’The Codfish Shanty’, een capstan -of pumping shanty. Werd veelal gezongen aan boord van Amerikaanse schepen die hun thuishaven hadden in die bekende Noordoosthoek waarin we fameuze havenplaatsen vinden zoals Nantucket, Mystic Seaport, Boston, New Bedford, Salem en Albany. Op de Cd van Stan Hugill ’Shanties From The Seven Seas’, zingt hij niet voor niets samen met de Albany Crew op een authentieke en ongecompliceerde wijze nummers als Way down in Dixie’, Essequibo River, Row Bullies Row, Swansea Town en Ranzo Ray.
Martha’s Vineyard (Massachusetts) ten zuiden van Cape Cod was in vroeger tijden ondanks haar betrekkelijk geringe omvang de kraamkamer van vele zeelieden en walvisvaarders. De Clintons hebben hier een vakantiehuis evenals bekende TV-presentatoren en schrijvers. De zoon van President John F. Kennedy verongelukte hier op 16 juli 1999 met zijn privévliegtuig toen hij op weg was naar het op Cape Cod gelegen Hyannis waar de Kennedy-Clan sinds 1927 een enorm buitenverblijf heeft, prachtig gelegen direct aan de Atlantische Oceaan en voorzien van tennisbaan, zwembad, basketbalveld, filmzaal, inpandige fitnessruimte ,garage voor vier wagens alsmede twee apart gelegen gastenverblijven e.e.a. begrensd door een royale privé-jachthaven voorzien van motorboot, speedboot en wat zeilboten voor ieders keuze. Er was ook vast wel een vishengeltje te vinden?
Cod betekent in dit geval niet ’Cash On Delivery’, maar gewoon ‘Kabeljauw’. [Dus kaap kabeljauw]. Cape Cod Girls werd ook naar genoegen gezongen aan boord van Britse schepen en men verving dan simpel de plaatsnamen door bijv.:’Liverpool girls ain’t got no combs’ etc.
Dit lied is dan ook een afgeleide versie van die andere capstan-shanty ’South Australia’ vaak in gebruik bij Britse schepen die wol vervoerden vanuit Australia of kolonisten naar Australia alsmede ‘exportcriminelen’ die hun eindbestemming zouden vinden in het beruchte voorportaal des doods nl. Van Diemensland. Onder hen waren ook talloze zwervers en ongeletterden die voor relatief kleine vergrijpen waren opgepakt en op de boot werden gezet om zodoende ’het straatbeeld’ of zoals we dat tegenwoordig noemen ’de publieke ruimte’ wat op te schonen! In 1856 werd de nieuwe naam Tasmanië.
Combs: kam [of vorkvormig hulpmiddel]
Codfish Bones: Kabeljauw Botjes, Graten.
Sleds: slee (sleetjes) [Amerikaans)
and remember: a shanty without a chorus is like an egg without salt!!
Maar zeker bij deze shanty moet het refrein zo krachtig worden gezongen’ That it can be heard halfway to Van Diemensland.’ Vandaar misschien mijn bevreemding dat je sommige hedendaagse groepen hoort zingen bij de derde regel van het ‘’chorus’: ’Heave her up and don’t you make a noise’ in plaats van:’ Heave away, why don’t ye make some noise’?!
[Zie bijv. pagina 152 van Shanties from the Seven Seas van good old Stan Hugill ].

Ook Joanna C. Colcord schrijft in haar toonaangevende boek [print 1938] ‘Songs of American Sailormen’ op pagina 91: ’ Heave away, why don’t you make a noise’! Zij (1882—1960) werd geboren aan boord van de Bark Charlotte A. Littlefield waarvan haar vader Captain was en zeilende ergens in die tijdloze leegte van ’The South Seas’. Thuishaven was Searsport [Maine- USA). Haar vader, Lincoln Colcord, zelf een uitstekende shantyman met oog voor detail schreef als voorwoord in het beroemd geworden boek van zijn dochter (lees pagina 20 &21):
‘’Tot haar 18^e levensjaar zou zij haar leven grotendeels doorbrengen aan boord van de Charlotte A. Littlefield en vele reizen naar o.a. China maken en alle hoeken van de Pacific Ocean bevaren. Het zeemansleven werd haar automatisch met de paplepel ingegeven in deze voor haar zo natuurlijke habitat. Zij nam de taal en gebruiken van de zeelui in haar omgeving over die haar later van pas zouden komen bij de tot stand koming van haar boek Songs of American Sailormen’’.
Joanna Colcord zelf schreef in een editie van de Portland Sunday Telegram & Sunday Press Herald van juli 12/1936 het volgende:
‘’l still recall the thrill of hearing the crew of a British ship lying beside us in Shanghai sing the old shanty ‘’Goodbye ,Fare Ye Well ‘’,as they heaved up anchor,and of comprehending for the first time that this was beautiful and distinctive music’’ .

Ja, stel je eens voor, zo’n prachtig getuigd authentiek zeilschip, nog net liggend aan de kade in een of andere misschien wel wat obscure havenstad waar dan ook ter wereld, omgeven door die wonderlijke mix van geuren en geluiden en dan gaan de trossen los op weg naar die eindeloze wateren met al hun bedreigingen, gevaren maar ook zonder twijfel hun eigen charme en avonturen. En hoor……tegen de achtergrond van het voorlopig laatste stuk kust breekt er een krachtig gezang los, slechts onderbroken door eenzaam schreeuwende vogels die zich laten meenemen door de gratis wind tegen een misschien wat droefgeestige grijze achtergrond gevormd door langzaam voortzwevende wolken en zingen 20 tot 30 bemanningsleden de meest bekende Homeward-Bound shanty: chorus: Good Bye Fare-Ye-Well
‘’Oh don’t you hear the old man say ?,
Good-bye fare-ye-well ! Good-bye fare-ye-well !
Oh don’t you hear the old man say ?
Hooraw ,me boys, we’re homeward bound !

‘’Them gals there on Lime Street we soon hope to meet,
Soon we’’ll be a-rollin’ both sides of the street,

chorus
I ‘ll tell me mammy when I gets back home,
The gals on Lime Street won’t leave me alone.

chorus
‘’I wrote to me Kitty, she sez she is well,
She rooms at the Astor and dines at the bell’’

Enz. Enz.
Goed te weten voor de zeeman dat in dit geval Kitty niets te kort schijnt te komen want zij overnacht in het Astor Hotel en dineert in het goed bekendstaande Bell Restaurant. Dit fameuze Astor Hotel zou later onder de naam Waldorf-Astoria wereldberoemd worden en in gebruik als hotel-restaurant van 1904-1967. Aantal kamers: 1.000 over 11 etages en twee ondergrondse verdiepingen voor facilitaire diensten zoals een omvangrijke wijnkelder. Locatie: Times Square/Manhattan/New York City.
Deze Kitty moet of een aardige erfenis hebben gehad [in welk geval haar zeemannetje niet was gaan varen] of een duistere ‘bijverdienste’’ waar het zeemannetje niets vanaf wist? Mooi dat er tot het einde der tijden raadsels zullen bestaan.
PK.

Tekst:

Cape Cod girls don’t have no combs

Heave away, haul away!

They comb their hair with codfish bones

Bound away for Australia

Refrein

Heave her up me bully bully boys

Heave away, haul away

Heave her up and don’t you make a noise

Bound away for Australia.

Cape Cod girls don’t have no sleds

Heave away, haul away

They slide down the hill on codfish heads

Bound away for Australia

Refrein

Cape Cod cats don´t have no tails

Heave away, haul away

They lost them all in the northeast gales

Bound away for Australia.

Refrein

Vertaling:

Cape Cod meiden hebben geen kammen

Haal haar op en haal haar weg

Ze kammen hun haar met kabeljauwgraten.

Op weg naar Australië.

Refrein

Haal haar op mijn straffe jonges

Haal haar op en haal haar weg

Haal haar op en maak geen lawaai.

Op weg naar Australië.

Cape Cod meiden hebben geen sleden

Haal haar op en haal haar weg

Ze glijden de heuvel af op de koppen van de kabeljauw.

Op weg naar Australië.

Refrein

Cape Cod katten hebben geen staarten

Haal haar op en haal haar weg

Ze verloren ze allemaal in de noordoosterstormen.

Op weg naar Australië.

Refrein