Ik kwam lest over een berg gegaan

Curaçao: Een Nederlandse Forebitter. Curaçao was vroeger samen met Aruba een bekende bestemming voor de Dutch West-Indiamen maar ook andere landen zoals Engeland bezochten de haven van Willemstad voor het inladen van kalksteen [limestone]. Het was een zo druk bevaren route dat er gekscherend werd gezegd: ’Vergeet je kompas maar en volg het witte kalksteenspoor over de Atlantic’.
De bijnaam voor dit spoor was ’The Milky Way’ en werd veroorzaakt door het melkkleurige kalksteenwater dat uit het schip werd gepompt. Kalksteen kon worden gebruikt als bouwsteen, als split voor wegen/paden en later ook als opvuller voor verfsoorten en tandpasta.
De zeelui waren allemaal op de hoogte van het bestaan van ’Het Herenstraatje’ in Willemstad waar zij door bijzonder gastvrije dames werden uitgenodigd ’voor een glaasje en een pijp tabak’ en wat er zoal nog meer bij kwam kijken. De combinatie van exotische schoonheden, tropisch klimaat, drank en muziek zorgde vaak voor aparte ervaringen die niet altijd even aangenaam waren. Denk aan geld weg, horloge weg, een zware kater of een souvenirtje op een gevoelig lichaamsdeel. Maar goed, je was er toch eens even uit geweest.
Tegen het einde van het lied is het schip weer geladen en gaat naar Holland vertrekken, op weg naar Moeder de Vrouw, want uiteindelijk is het daar toch het beste toeven en ja hoor ’Vervloekt zijn alle hoeren van het eiland Curaçao!’

De zeelui waren allemaal op de hoogte van het bestaan van ’Het Herenstraatje’ in Willemstad waar zij door bijzonder gastvrije dames werden uitgenodigd ’voor een glaasje en een pijp tabak’ en wat er zoal nog meer bij kwam kijken. De combinatie van exotische schoonheden, tropisch klimaat, drank en muziek zorgde vaak voor aparte ervaringen die niet altijd even aangenaam waren. Denk aan geld weg, horloge weg, een zware kater of een souvenirtje op een gevoelig lichaamsdeel. Maar goed, je was er toch eens even uit geweest.
Tegen het einde van het lied is het schip weer geladen en gaat naar Holland vertrekken, op weg naar Moeder de Vrouw, want uiteindelijk is het daar toch het beste toeven en ja hoor ’Vervloekt zijn alle hoeren van het eiland Curaçao!’

BRON: de tekst is o.a. te lezen in ’Twee Vrolijke Confraters’ uitgave Amsterdam 1795.Wat de melodie betreft: De Dessauer Mars werd in 1705, na de overwinning in de slag bij Cassano, door de Italianen aan de Pruisische veldmaarschalk Fürst Leopold von Dessau opgedragen. Toen een Pruisisch invasieleger van Koning Frederik Willem II in september 1787 met 20.000 man Nederland in trok-e.e.a. op verzoek van prinses Wilhelmina, na haar aanhouding bij de Goudse Goejanverwellesluis – werd het lied bekend in Nederland als een Orangistische Hymne. Vanaf 1813 kan de mars via Duitse of Italiaanse muzikanten die lid waren van een scheepskapel van de Koninklijke Marine hernieuwd in de belangstelling zijn gekomen. De eerste scheepskapel bij de Koninklijke Marine wordt vermeld in 1795 tijdens de Bataafse Republiek. Vanaf 1799 is bekend dat er op schepen van onze vloot die de beschikking moesten hebben over minimaal 56 stukken geschut, scheepskapellen aan boord mochten/moesten zijn. De bezetting varieerde van 6 muzikanten tot een kapelmeester met 12 muzikanten die steeds voor elke reis weer konden aanmonsteren. Gelet op het Orangistisch karakter van deze mars kan het lied pas ná de Franse tijd in de Koninklijke Marine een rol zijn gaan spelen. Vervolgens zal Frans Dunkler Jr. [1816—1878] de mars regelmatig hebben laten horen op de beroemde concerten van de grenadierskapel in het Haagse Bos in Den Haag in de periode 1850—1875.

Het bezoek van Keizer Wilhelm II aan Amsterdam in juli 1891 zal de Duitsche Parademars nr. 1 B, hernieuwd bij het Nederlandse publiek onder de aandacht hebben gebracht.
Zie hier dus een voorbeeld van de wonderlijke reis die een lied kan afleggen vanaf de kraamkamer tot aan de hedendaagse verschijningsvorm.
PK.

Tekst:

Curaçao, ’k heb jou, zo menigmaal bekeken
En al jouw loze streken die stane mij niet aan
En al jouw loze streken die stane mij niet aan
Daarom ga ik vertrekken waar ik kom vandaan.

Refrein
Oh, Oh Oh!
Oh, Oh Oh!
Wij gaan u verlaten, Paramaribo-o-o!
Wij gaan u verlaten Paramaribo.

’k Kwam laatst, met haast, al door ’t Herenstraatje
Men sprak: ”Mijn lieve maatje, kom zet u hier wat neer
En drink met ons een glaasje en rook een pijp tabak.”
Met al die loze streken raakt ’t geld uit de zak.

Refrein

Een zoen, kan doen, de hele nacht te blijven.
Dan hoort men niet het kijven van onze officier.
Zo raken wij aan ’t dwalen, zo dronken als een zwijn.
Het schip ligt voor de palen, aan boord moeten wij zijn.

Refrein

Maak los, de tros, de voor- en achtertouwen
Wij zijn niet meer te houwen, wij gaan naar Holland toe.
Waar is het beter leven, dan bij je eigen vrouw?
Vervloekt zijn al de hoeren van ’t eiland Curaçao.

Refrein