Meisje Loos: ballastlied. De oudste versie is te vinden in het museum Van Speelklok tot Pierement in Utrecht waar een rolzeil aanwezig is uit 1775 met de tekst.
Er zijn door de tijd heen meerdere versies in gebruik geraakt. Behalve als ballastlied werd het ook gezongen door de Hollandse schoolkinderen. Het is een der vele liederen die het thema weergeeft van vrouwelijke schepsels die al dan niet in mannenkleding naar zee probeerden te komen. Schijnt van Terschelling afkomstig te zijn.
Bronnen: Over vrouwen als man verkleed, op de vloot; L.C. Vrijman, Jonghe dochters als bootsghesellen ende soldaet in de XVLL eeuw in ’Ons Zeewezen’ 1935.
In Th.van der Meer ‘’ De wesentlijke sonde van sodomie en andere vuyligheeden, sodomietenvervolgingen in Amsterdam 1730—1811 verschenen in 1984. Hierin wordt vermeld dat in mei 1765 een matroos aan boord van een schip van de Oost-Indische Compagnie ontmaskerd is als vrouw en zich de keel heeft doorgesneden.
In R. ten Broeke & B. C. H.van Tartwijk ‘Het nieuwste Medemblikker scharrezoodje’ uitgebracht Medemblik 1993 staat een lied over een meisje dat in 1789 tekende als matroos maar op de rede van Texel werd gesnapt en ontslagen.
Mogelijk zijn in de 18e –eeuwse volksliteratuur ook boeken verschenen over de levens van Grace 0’Malley, Anne Bonny, Mary Read en Hendrikje Verschuur. In het volkstoneel van zangspelen en vaudevilles vanaf het einde der 18e eeuw, is travestie in elk geval een vast erotisch element. Ook zijn er toen zangspelen gemaakt over vrouwelijke zeelieden en zeerovers die vervolgens een eigen leven zijn gaan leiden als ’waargebeurde feiten.’
In Engeland en Amerika ontstonden vanaf begin 19e eeuw songs zoals ’The Female Cabin Boy.’
Ook Grietje Van Dijk werd als scheepsjongen aangetroffen op het schip ‘’Den Eik.’
Zij zou de seizings van het bovenkruiszeil vastmaken maar deze sloegen er bij de eerste storm uit. Zij kreeg slaag met de ’Kat met zeven staarten’ (Cat o’nine tails) waarbij haar bovenkleding werd uitgetrokken. Men kon toen al vrij gauw vaststellen dat het om een vrouw ging! Sindsdien wordt het bovenkruis zeil in de kruismast van een oud type volschip ook wel ’Grietje’ genoemd.
Een ietwat afwijkende versie kan men vinden in het boek van C. A. Davids ‘Wat Lijdt Den Zeeman Al Verdriet’ –Het Nederlandse zeemanslied in de zeiltijd 1600—1900. Deze tekst komt uit de verzameling volks-en straatliedjes van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag onder nummer 11 B 12, een zeer aantrekkelijk en lezenswaardig boek met gedegen historische achtergronden en muzieknotaties.
Een belangrijk standaardwerk over het Nederlandse maritieme lied verscheen in 1914 samengesteld door D.F. Scheurleer genaamd ‘Van Varen En Vechten ‘Hij beschrijft de diverse vormen van zang en muziek en de instrumenten zoals fluit, hobo, viool en schalmei. In ‘De Oost’ kon menig vorst (of wat daarvoor doorging) behoorlijk in de war raken van zo’n Hollandse boerendans.
The Handsome Cabin Boy was ook bekend onder de naam The Female Cabin Boy en is een de meest bekende forebitters over het verschijnsel van vrouwen die gehuld in mannenkleding aan boord kwamen (of probeerden te komen).
PK
The handsome cabinboy
It's of a pretty female,
as you may understand.
Her mind beeing bent for rambling
on to some foreighn land
She dressed herself in sailor's clothes
or so it does appear.
And she hired with a captain ,
to serve him for a year.
The captain's wife, she beeing aboard,
she seemed in great joy,
To think her husband had engaged
such a handsome cabinboy.
And now and then she'd slip him a kiss,
and she would have loved the toy.
But it was the captain, found out,
The secret of the handsome cabinboy.
Her cheeks they were like roses,
And her hair all in a curl.
The sailors often smiled and say
"He looks just like a girl".
But eating of the captains biscuit,
Her colours bin destroyed.
And the waist did swell,
Of pretty Nell, the handsome cabinboy.
It was in the Bay of Biscay,
Our gallant ship did plough.
One night among the sailors,
There was a fearful flurry and row.
They tumbled form their hammocks,
For the sleep it bin destroyed.
And they swore about the groaning,
Of the handsome cabinboy.
Oh doctor, dear old doctor,
The cabinboy did cry.
Me time has come, I am undone,
And I shall surely die!
The doctor come a-runnin'
And smiling at the fun.
To think a sailorlad should have
A daughter or a son.
The sailors, when they saw the joke,
They all did stand and stare.
The child belonged to none of them,
They solemnly declared.
The captain's wife, she says to him,
My dear i wish you joy.
For it was either you or me,
Has betrayed the handsome cabinboy.
Now each man took his tot of rum
And he drank succes to trade.
And likewise to the cabinboy,
Who was neither man or maid.
Here's hoping the wars won't rise again,
Our sailors to destroy.
And here's hoping for a jolly lot more,
Like the handsome cabinboy.
