Rolling down to old Maui

Kramer_Nelson_24x30, 11/5/15, 10:01 AM, 8C, 12000x12223 (0+1667), 150%, Custom, 1/25 s, R37.3, G30.5, B49.1

Rolling dwon to old Maui: een Engels/Amerikaanse Forebitter waarvan de eerste tekst is teruggevonden in het logboek van het whalingship Atkins Adams in 1858 . Publicatie in het boek van Gale Huntington genaamd ‘Songs The Whalemen Sang’ in 1964 met als eerste couplet :

Once more we are waft by the northern gales
Bounding over the main
And now the hills of the tropic isles
We shall soon see again
Five sluggish moons have waxed and waned
Since from the shore sailed we.

Het is een bijzonder boek samengesteld uit liederen uitsluitend afkomstig van de oude scheepsjournalen/logboeken en voorzien van tekeningen en afbeeldingen van een crimshaw d.w.z.
kunstig bewerkte walvisbeenderen\botten. Omwille van de authenticiteit heeft men vrijwel alles zo overgenomen zo het werd aangetroffen dus geen storende correcties toegepast . Dus soms ontbreken er twee woorden of een regeltje. Ze konden in die tijd waarschijnlijk beter zingen dan schrijven. Prachtige whalingsongs zoals ‘’Coast of Peru’’—‘’The Whaleman’s Lament’’—‘’Weary Whaling Grounds’’ vinden we hier terug waarvan laatstgenoemde afkomstig is van de Ocean Rover in 1859. Totaal 328 blz.

Maui: één der eilanden van Hawaï waar rond 1840—1860 de meeste Pacific whaling ships 1 of 2 keer per jaar aanlegden en ook wel bij het nabijgelegen Oahu. Deze groep eilanden noemde men vroeger de Sandwich Islands. Druk bezocht werd ook de haven Lahania die beroemd was door de fraaie kustlijn. In 1846 verbleven hier maar liefst 395 schepen waarvan ca. 80 % whalingships . De walvisvaarders werkten twee seizoenen en de langste daarvan was als zij naar het noorden trokken naar de Sea of Okhotsk op zoek naar de Bowhead whale . Bij de korte trip lieten zij zich afzakken naar de Baja California op jacht naar de Grey whale .

Na een lange periode van hard, vies en gevaarlijk werk, praktisch geen drank en geen dames in een ijskoud klimaat arriveerden zij dan in deze havenplaatsen om zoals de Engelse taal het zo fraai kan verwoorden ‘all ready to tear this town apart!’ Ook al zou men zich een soort gewassen hebben, het maakte niets uit, men stonk minstens een uur in de wind maar nog vaker een dag in de wind! Dit kwam door het bewerken van de zogenaamde ’blubber’ (walvisvlees). Bij terugkeer naar huis kon men na 2 weken nog ruiken wat ze hadden uitgespookt . Dit doet me denken aan het verhaaltje over onze schrijver Jan Wolkers: Een klant komt de boekhandel binnen en vraagt naar een boek van Jan Wolkers, laten we zeggen Een Roos Van Vlees
‘Oh ja hoor’, zegt de boekverkoper, ‘Momentje, ik zal even ruiken waar het staat.’

Menig bemanningslid nam hier de benen en begon een Grogshop langs de randen van de paradijselijke stranden. Zij werden ’Beachbombers’ (beachcombers?)genoemd en genoten van het zalige klimaat, de vrijheid en de relaxte manier van leven daarbij vaak (zo niet altijd?) geholpen door de laten we zeggen wel zéér gastvrije wahines d.w.z. de locale en in fysieke zin heerlijk aardse godinnen: hun onbevangen houding t.a.v. de meest beoefende sport ter wereld overviel de, vaak uit calvinistische landen afkomstige zeelieden, dan ook regelmatig. Maar meestal wende dat al snel.

Als een schip aankwam mochten deze Wahines er alleen zwemmend naar toe want zij mochten volgens plaatselijk gebruik niet zelfstandig gebruik maken van een kano. Zij klommen aan boord of werden omhoog gehesen en al gauw gingen dan de flessen open en ’de trossen los.’
Een reisje kon in die tijd zomaar 2 tot 4 jaar duren en hoewel veel geharde zeelui vertrokken uit legendarische havenplaatsen als Nantucket en New Bedford en zeilden over de Pacific Ocean, Atlantic Ocean en de ijskoude wateren rond Antarctica zijn hun gruwelijke arbeidsomstandigheden nauwelijks te beschrijven.

In het boek ’The Whalers’, uitgegeven door Time Life, lezen we de volgende anekdote :’ Lydia Gardner was gehuwd met Captain George Gardner gedurende 37 jaar waarvan hij minder dan 5 jaar thuis in Nantucket doorbracht’!
Was hier al sprake van een vroegtijdige L.A.T. relatie ?? .

Wil je meer bekijken over de gang van zaken aan boord van een Whaler google dan: Laura Jernegan: ‘Girl On A Whaleship.’
Zeer de moeite waard en mocht je het willen uitprinten: 148 blz.
Google ook: ‘Real Story Of The Whaler’ A. Hyatt Verril 1916 .
Ook een aanrader: ‘Plough Boy Journals Of Lewis Monto’: Two voyages of a Nantucket whaler to the North and South Pacific in 1827—1830 en 1830---1834.

PK.

Tekst:

It’s a rough tough life, full of toil and strife

We whale men undergo

And we don’t give a damn when the work has done

How hard the winds do blow

We’re homeward bound! It’s a damn fine sound

On a good ship taut and free

And we don’t give a damn when we drink our rum

With the girls on old Maui.

Refrein

Rolling down to old Maui, me boys

Rolling down to old Maui

We’re homeward bound from the arctic ground

Rolling down to old Maui.

Once more we sail with a northerly gale

Through the ice and sleet and rain

And them coconut fronds in them tropic lands

We soon shall see again

Six hellish months we’ve passed away

In the cold Kamchatka sea

And now we’re bound from the arctic ground

Rolling down to old Maui

Refrein

And now once more with a favourable gale

Towards our island home

Our mainmast sprung, our whaling done

And we ain’t got far to roam

Our stuns’l booms are carried away

What care we for that sound

A living gale is after us

Thank God we’re homeward bound ! .

Refrein

And now we’re anchored in the bay

With the Kanakas all around

With chants and soft aloha oes

They great us homeward bound

And now ashore we’ll have good fun

We’ll paint them beaches red

Awaking in the arms of a wahine

With a big fat aching head.

Refrein

Vertaling:

Het is een ruw en zwaar leven vol met ploeteren en strijd

dat wij walvisvaarders ondergaan

En het kan ons geen donder schelen als het werk gedaan is

hoe hard de wind dan waait.

We gaan naar huis! Dat is een verdomd mooi geluid

Op een goed schip strak en vrij

En het kan ons geen donder schelen als we onze rum drinken

Met de meiden van Old Maui.

Refrein

Slingeren naar Old Maui, m’n jongens

Slingeren naar Old Maui

We zijn op weg naar huis, van de arctische gronden

Slingeren naar Old Maui.

Nogmaals zeilen we voor de noorderstorm

door het ijs en de smerige regen

En de kokosnoot palmen in de tropische landen

zullen we spoedig weer zien.

Zes helse maanden zijn voorbij

in de koude Kamchatka zee

En nu gaan we van de arctische gronden

Slingeren naar Old Maui.

Refrein

En nu met een gunstige wind

naar ons eiland huis.

onze grote mast strak, onze walvisvangst gedaan

en we hoeven niet meer ver te zwerven.

Onze steunzeilen bijgezet

wat zijn we blij met dat geluid.

Een straffe wind staat achter ons

Goddank we zijn op weg naar huis!

Refrein

En nu zijn liggen we voor anker in de baai

Met de Kanaken om ons heen

Met gezang en zacht ‘Aloha Oe’

begroeten ze onze thuiskomst.

en nu aan land zullen we onze pret hebben:

We kleuren de stranden rood.

Wakker worden in de armen van een Wahine

Met een dikke vette koppijn.

Refrein