Strike the bell second mate

Strike The Bell second mate, een pump shanty die zijn leven begon onder de titel "Ring the bell watchman", geschreven door Henry Clay Work (1832-1884), ter begroeting van het einde der Amerikaanse Burger Oorlog. De melodie werd al snel bekend en voorzien van nieuwe woorden alsmede een nieuwe toepasselijke titel voor Australia namelijk ‘’Click go the Shears’’ terwijl het in Engeland zou gaan dienen als worksong(shanty) voor Britse en Scandinavische zeelieden. De eerste print van ‘Ring the Bell Watchman’ vinden we in een muziektijdschrift in Chicago in 1865. Het eerste couplet is dan nog als volgt:
’high is the belfry the old sexton stands,
(belfry is klokketoren, sexton is klokkenluider)
grasping the rope with his thin bony hands.
fix’d is his gaze as by some magic spell,
till he hears the distant murmmer,
Ring, ring the bell!’
De Australische versie ’Click go the Shears’ duikt op in een folksong tijdschrift aldaar, genaamd The Bacchus Marsh Express in December 1891 maar dan weer onder de titel "The bare bellied ewe" (vrouwelijk schaap in volle wasdom met heel dunne buikbeharing).
Het eerste couplet is dan als volgt:
Out on the board the old shearer stands,
grasping his shears in his thin bony hand
fixed is his gaze on a bare-bellied yoe
glory, if he gets her won’t he make the ringer (#) go.

board: wolvloer
Shears: handscheerder
Ewe / yoe: ooi
#: is diegene die op die locatie de meeste schapen scheert in bijv. 1 dag.

Naast deze versies claimt Wales de oudste uitvoering van dit lied te hebben onder de titel Twull Bach Y Clo maar dan wel zonder chorus. Stan Hugill is wel ’vergeten’ deze shanty op te nemen in zijn shantybijbel ’Shanties from the Seven Seas’zoals hij zelf aangeeft in zijn andere boek maar zou het later opnemen in The Bosun’s Locker.
Hij wijst er tevens op dat op zee ‘’A Bell Is Always ‘’Struck’’ And Never ‘’Rung’.
De 24 uur van een nautische dag zijn gesplitst in 6 ’wachten’ van 4 uur en die begint om 12 uur snachts   = eight bells.
00.30 a.m.: one bell
1          a.m.: two bells
1.30     a.m.: three bells
2          a.m.: four bells
2.30     a.m.: five bells
3          a.m.: six bells
3.30     a.m.: seven bells
4          a.m.: eight bells en daarmee het einde van deze wacht.

Om 4.30 begint de nieuw aangetreden wacht weer met one bell.
Dit was de vaste procedure maar door de mutiny of the Nore, zou hier voor de Britse schepen verandering in komen. Om 6.30 (18.30 uur) zouden er volgens vaste gewoonte ’five bells’ moeten klinken (=2,5 uur na 16.00 uur/4p.m.) Dit werd in het vervolg slechts ‘’one bell’’. Men had ’de wacht’ van 4.00 tot 8.00 p.m. (16.00 uur tot 20.00 uur) gesplitst in 2 delen van elk 2 uur, de zogenaamde dog-watches. De reden voor deze verandering was dat vanaf The Nore door middel van ’striking five bells’ het sein was gegeven tot muiterij en staking onder leiding van Richard Parker die daar voor anker lag met zijn schip Sandwich.
De opstand duurde van 12 mei tot 13 juni 1797. De haven van London was onbereikbaar geworden door een blokkade en voedseltekort dreigde. King George III eiste draconische maatregelen van het parlement t.a.v. muiterij en verlangde de doodstraf voor iedereen die zich schuldig maakte aan deelname of aanzetten tot muiterij. Op 30 juni 1797 werd Richard Parker aan boord van het schip Sandwich (vanwaar de opstand was begonnen) na een korte rechtspraak door de Admiralty aan de mast opgehangen. Geheel in het zwart gekleed, na een laatste ontbijt met de zeelieden, was hij naar het Quarterdeck gelopen voor een gebed met een priester. Daarna vroeg hij een glas witte wijn en zei: ’Ik drink eerst op de redding van mijn ziel en dan op de vergeving van mijn vijanden’.
Na een uur aan de mast te hebben gehangen werd het lichaam begraven bij Sheerness Fort. Maar later op de dag zou zijn vrouw, Ann Parker, hem daar met hulp van drie vrouwen opgraven en in een mestkar naar London brengen voor een christelijke begrafenis. De autoriteiten spoorden haar op en het lichaam van Richard Parker werd een week lang in een kroeg opgehangen en aan publiek tentoongesteld. Een vooraanstaand bestuurder gaf Ann Parker toestemming het lichaam in ontvangst te nemen maar mede-bestuurders verborgen het lichaam in een fabriek om het uiteindelijk naar St. Mary Matfelon’s begraafplaats te brengen. Daar opende meelevende grafdelvers nog eenmaal de kist zodat Ann Parker haar man voor de laatste keer kon zien.
In de periode hierna werden nog 29 muiters opgehangen terwijl anderen een veroordeling kregen voor een x aantal zweepslagen, gevangenisstraf of op transportstelling naar Australia (Convict Transports). Daar knapte je meestal ook niet van op voor zover je de reis zelf al overleefde.

Richard Parker, kort voor zijn executie

The Nore: een flinke zandbank in het mondingsgebied van The Thames die zich uitstrekt tussen Shoeburyness en Sheerness (Kent). Was een serieus te nemen gevaar voor al het in- en uitgaande scheepsverkeer van London en zou daarom in 1732 het eerste Lightship ter wereld krijgen, The Nore. Ontworpen door Robert Hamblin die gelijk een patent vestigde. Trinity House d.w.z.de General Lighthouse Authority voor Engeland, Wales, the Channel Islands en Gibraltar voerde het beheer. The Nore werd als verzamelplaats veel gebruikt door de Engelse vloot tijdens oorlogen in de 17^e en 18^e eeuw.

Model van het lichtschip "The Nore" Aan beide uiteinden van de ra was een vuurkorf bevestigd. (Royal Museums, Greenwich)

The Quarterdeck: een hoger dekgedeelte aan de achterzijde van de hoofdmast vanwaar gewoonlijk de captain zijn bevelen gaf en waar de scheepsvlaggen werden opgeborgen. Het was ook de plaats voor een reliek en ieder bemanningslid moest een groet uitbrengen door zijn hoed of muts af te nemen bij het passeren hiervan. Vandaag de dag heeft dit dek een meer representatieve functie bijv. als ontvangstruimte als het schip in een haven ligt. Indien aanwezig was ook het ’Poop Deck’ onderdeel van het Quarterdeck. De naam ’Poop’ komt van het Franse woord voor ’Stern’ nl. ‘La Poupe’, achterkant schip.

The Second Mate: hiervan vinden we een beschrijving door Richard Henry Dana Jr. In zijn in 1840 voor het eerst uitgegeven boek ’Two Years before the Mast’:
’Heeft de spreekwoordelijke hondebaan. Is noch matroos noch officier. Is verplicht mee de mast in te gaan om te reven en op te binden, zit met zijn handen in teer en smeervet net als iedereen en de bemanning ziet hem niet als officier. Zij noemen hem een ’matrozenknecht’ omdat hij moet zorgen dat ze voorzien zijn van schiemansgaren, marlijn en al wat ze voor hun werk nodig hebben. Hij heeft de zorg voor het kabelgat waarin putsen (emmers aan een touw voor scheepsgebruik om buitenwater aan boord te halen) en marlspijkers (schiemansgereedschap van staal voor het splitsen van touw of staalkabel) etc. zijn opgeborgen. De captain verwacht van hem dat hij zijn waardigheid zal handhaven en gehoorzaamheid afdwingen maar er blijft altijd een grote afstand tussen hem en de eerste stuurman en hij is verplicht gewoon met de bemanning mee te werken. Hij is iemand die weinig krijgt en veel moet doen. Zijn gage is meestal twee keer zoveel als die van een gewone matroos en hij eet en slaapt in de kajuit. Hij is verplicht bijna voortdurend aan dek te zijn en hij eet aan de tweede tafel d.w.z. hij doet zijn maal met wat de kapitein en eerste stuurman overlaten.

To Windward: zijde of richting waar de wind vandaan komt. Tegengestelde van ’leeward’=die zijde van het schip die in de luwte van de wind ligt.

The Glass: was een zandloper die vroeger naast de scheepsbel hing en elke 30 minuten aangaf.
(Het is traditie om bij het buiten dienst stellen van een marineschip de scheepsbel aan de doopster te overhandigen. Bij de onlangs gezonken Costa Concordia zou dat niet meer lukken want de grote scheepsbel werd ondanks zware bewaking gestolen op een diepte van 8 meter. (Kan waarschijnlijk alleen in omgesmolten vorm worden verkocht). Misschien is het ook wel een wat overdreven vorm van Italiaanse dienstverlening?)

Main Deck: het dek met de grootste oppervlakte dat zich uitstrekt tussen achterzijde schip en boegzijde.

Starboard: de rechterzijde/stuurboordzijde van een vaartuig gezien als je naar de boeg kijkt. In het Middle English sprak men van ’Sterbord’ (1150—1500) en in de Anglo-Saxon periode van ’Steorbord’ (450—1150).

A Great Swell: een verzameling van golven die op de oceaan ’voor de storm uit’ ontstaan. Hoewel verschillend in omvang en kracht kunnen we stellen: ’hoe groter de Swell hoe hoger de golfslag.’ Letterlijk gesteld is een Swell –periode de tijd die achtereenvolgende golven nodig hebben om, gemeten in seconden, een vastgesteld punt te passeren.

The Wheelhouse: een stuurhut zijnde een ruimte, voorzien van glasoppervlak, van waaruit men de controle heeft over de bewegingen van het schip. Ook wel Pilothouse genoemd.

Grasping at the spokes: de spaken van het stuurwiel stevig vasthouden. (In de provincie Khoezistan in Iran heeft men bij Chogha Zanbill waarschijnlijk het oudste tot nu toe bekende gespaakte stuurwiel opgegraven nl. van rond 1250 v. Chr. Dit hele complex van grote archeologische waarde hoort bij de heilige stad van het koninkrijk Elam. Deze vondst is te bewonderen in The National Museum in Teheran.)

Foc’sl: uitspraak: Fowk-sul, een verwijzing naar het voorste gedeelte van een schip waar de verblijven der bemanning zijn. De uitdrukking’ ’he sailed before the mast’’ geeft aan dat het hier over een gewone zeeman gaat zonder leidinggevende bevoegdheden.

Yonder (Johnson standing): daar ginds staat Johnson.
Gallant Captain: moedig, eerbiedwaardig persoon.

Poopdeck: het kampanje dek, is het verhoogde dek bij een zeilschip. Voor het eerst in gebruik tijdens de Middeleeuwen en dit zou duren tot de 19e eeuw. Door de tijd heen verlaagde men het kampanje dek om beter zicht te hebben. In de Gouden Eeuw, de bloeiperiode van de Spaanse Armada’s, waren de zogenaamde ’achterkastelen’ zo hoog dat deze schepen bij hoge zee en harde wind topzwaar werden. Het kampanje dek was alleen voorbehouden aan de captain, stuurman en officieren.

PK

Tekst:

Out on the quarter deck and walking about

There’s the second mate so steady and so stout

What he is a-thinking of he doesn’t know himself

We wish that he would hurry up and strike, strike the bell.

Refrein

Strike the bell second mate, let us go below

Look a-well to windward you can see it’s gonna blow

Look at the glass you can see that it has fell

We wish that you would hurry up and strike, strike the bell.

Down on the main deck and working on the pumps

There’s the starboard watch all longing for their bunks

Look out to windward you can see a great swell

We wish that you would hurry up and strike, strike the bell.

Refrein

Aft at the wheelhouse poor Anderson stands

Grasping at the spokes with his cold bitten hands

Looks at the compass and the course is clear as hell

We wish that you would hurry up and strike, strike the bell.

Refrein

Forward at the focsle head and keepin’ sharp lookout

Yonder Johnson standing and ready for to shout:

“Lights are burning bright sir and everything is well.”

We wish that you would hurry up and strike, strike the bell.

Refrein

Out on the poop deck the gallant captain stands

Looking out to sea with a spyglass in his hand

What he is a-thinking of we know very well

He’s thinking more of short’nin’ sail than striking the bell.

Refrein

Vertaling:

Daar op het achterdek loopt heen-en-weer

De tweede stuurman, zo kalm en zo flink

En waar–ie aan denkt weet-ie zelf niet

We wilden dat-ie is opschoot en op de bel sloeg.

Refrein

Luid de bel 2e stuurman dan kunnen we naar beneden

Kijk maar naar de loef dan kan je zien dat ‘t is gaan waaien

Kijk naar het glas, je ziet dat ‘t daalt

We wensten dat je is opschoot en de bel sloeg.

Op het hoofddek staat aan de pompen

De stuurboordwacht, allemaal verlangen ze naar hun kooi

Kijk aan loef komen grote golven aan

We wensten dat je is opschoot en de bel sloeg.

Refrein

Achter bij de roerstand staat arme Anderson

Hij houdt het roer met verkleumde handen vast

Kijkt naar het kompas en de koers is duidelijk:

Wij wensten dat de stuurman op de bel sloeg.

Refrein

Johnson loopt wacht op de bak en kijkt scherp uit

En staat klaar om te schreeuwen:

“Alle lampen branden meneer en alles is in orde!”.

We wensen dat je is opschoot en op de bel sloeg.

Refrein

Achterop staat onze statige kapitein

Naar de zee te kijken door zijn verrekijker.

Waar-ie aan denkt weten we maar al te goed

Hij denkt meer aan reven dan aan slaan op de bel.

Refrein