Three score and ten

Three Score And Ten, een seasong ter herinnering aan de verdronken vissers tijdens de verschrikkelijke storm van 8 & 9 February 1889. De meeste vissers waren afkomstig uit Hull en Grimsby. Three score and ten is een oude aanduiding voor ‘70’ (= 3 x 20 + 10) = het aantal slachtoffers. In oude teksten kom je het ook tegen als ‘Three Score Yeeres and Ten. Het is destijds geschreven door de visser en songschrijver William Delph om geld in te zamelen voor de achtergebleven families. Zelf is hij op ongeveer 40-jarige leeftijd op zee gebleven.

Een origineel van deze tekst kunnen we vinden in de Grimsby Public Library. Enkele namen van de betrokken en vergane schepen waren: Sea Searcher, John Wintringham, Eton, British Workman, Sir Frederick Roberts, Adventure, Olive Branch, Harold. Het lied is dus een Traditional als je alleen kijkt naar de ’leeftijd’ maar moet strikt genomen worden gezien als een broadside met een sterk lokaal effect.

Zuidelijker aan de Engelse oostkust verloren ter hoogte van Yarmouth diezelfde nacht enkele honderden zeelui hun leven. Het zou mooi klinken als voor het zingen van dit nummer deze namen van schepen worden genoemd bijv. door 8 man dan hoeft elk persoon maar 1 naam te onthouden.
De song werd in het begin mondeling doorgegeven waardoor op een gegeven moment 6 coupletten verdwenen waren en een gedeeltelijk nieuwe tekst werd vereist waardoor er ook een versie is ontstaan met een foute datum. In het boek van Roy Palmer ’Boxing The Compass’ Is deze versie onder nummer 138 opgenomen en wordt gezongen over;
’october’s night brought such a sight, ‘twas never seen before’, terwijl de gehele ramp in Februari plaats vond.

De Watersons namen het nummer begin jaren 60 op in hun repertoire en hebben op die manier bijgedragen aan de verspreiding van dit lied in het folk clubcircuit. Het is hoogstwaarschijnlijk dat Mike Waterson het refrein heeft geschreven. Kijk op YouTube maar eens naar zijn uitvoering van Cold Coast of Greenland enkele maanden voor zijn overlijden. Hij wist op dat moment dat hij er dicht tegenaan zat en dat het zijn laatste optreden zou zijn na tientallen jaren door geheel Engeland & Schotland te hebben opgetreden met The Watersons bestaande uit zijn vrouw, dochter, zoon en aanhang die elk stuk voor stuk konden zingen en musiceren. Indrukwekkender kom je het niet tegen.

Three Score And Ten is zijn leven begonnen als gedicht in een of andere krant in Grimsby.
Werd ook bijv. gezongen door de enkele jaren terug overleden Engelse grootheid Louis Killen
Die in zijn laatste 3 levensjaren zich niet langer kon inhouden en bij optredens verscheen in een damesjurk. Prachtig toch? …zulke karakters!
Het is net als bij die slagzin voor Rivella: ’een beetje vreemd…maar wel lekker!

PK.

In de nacht van 5 op 6 maart 1833 kreeg ook het Friese plaatsje Paessens/Moddergat te maken met een vergelijkbare ramp.

Tijdens een voorjaarsstorm verging vrijwel de gehele vissersvloot van dit dorp. In 1958 is er, ter nagedachtenis aan deze ramp een monument opgericht op de dijk. De tekst op het monument luidt als volgt:

A.D. 1883 stieken fan dit
plak 109 fiskers mei 22
skippen yn sé. Yn in swiere
stoarm binne 83 man
en 17 skippen bleaun.

As de dea it skip berint,
Dan is der gjin ûntkommen.
O wetter, o wif elemint!
De sé hat jown, hat nommen.

1883 - 6 maert – 1958

A.D. 1883 kozen van deze
plek 109 vissers met 22
schepen de zee. In een zware
storm zijn 83 man
en 17 schepen gebleven.

Als de dood het schip betreedt,
Dan is er geen ontkomen.
O water, o onzeker element!
De zee heeft gegeven, heeft genomen.

1883 - 6 maart – 1958

RS

Tekst:

Methinks I see a host of craft

Spreading their sails alee

As down the Humber they do glide

All bound for the Northern Sea

Me thinks I see on each small craft

A crew with hearts so brave

Going out to earn their daily bread

Upon the restless waves.

Refrein

And it's three score and ten boys and men

Were lost from Grimsby Town

From Yarmouth down to Scarborough

Many hundreds more were drowned

Their herring craft, their trawlers

Their fishing smacks as well

Alone they fight the bitter night

Their battle with the swell.

Methinks I see them yet again

As they leave this land behind

Casting their nets into the sea

The herring shoals to find

Me thinks I see them yet again

They're all on board all right

With their nets rolled up

And their decks cleaned off

And their sidelights burning bright.

Refrein

Methinks I’ve heard the captain say

“Me lads we’ll shorten sail”

With the sky to all appearances

Looks like an approaching gale

Me thinks I see them yet again

Midnight hour is past

Their little craft a battling there

Against the icy blast.

Refrein

October's night brought such a sight

'Twas never seen before

There were masts and yards and broken spars

Washed up upon the shore

There was many a heart of sorrow

And many a heart so brave

There was many a fine and hearty lad

That met a watery grave.

Refrein

Vertaling:

In gedachten zie ik een groep boten

Hun zeilen aan lei gezet

Als ze de Humber afvaren

Alle op weg naar de Noordzee

Ik zie dan op elke kleine boot

Een dappere bemanning

Die zijn dagelijks brood gaat verdienen

Op de rusteloze golven.

Refrein

En zestig en tien jongens en mannen

Uit Grimsby gingen verloren

Van Yarmouth tot aan Scarborough

Verdronken er honderden

Hun haringboten en trawlers

Hun smakken ook

Eenzaam vochten ze de bittere nacht

Hun gevecht met de golven.

Refrein

In gedachten zie ik ze weer

Als ze het land achter zich laten

En hun netten in zee werpen

Om de scholen haring te vinden

In gedachten zie ik ze weer

Ze zijn allemaal wel aan boord

Met hun netten opgerold en hun dekken schoon

En hun boordichten helder schijnend.

Refrein

Dan is het alsof in de schipper hoor zeggen:

“Jonges we gaan reven want de lucht

Ziet er naar storm uit.”

In gedachten zie ik ze weer

Middernacht is al voorbij

Hun kleine scheepje vechtend daar

Tegen de ijzige storm.

Refrein

Die oktobernacht bracht een vreemd schouwspel

Dat nooit eerder te zien was

Er lagen masten en ra’s en gebroken rondhout, aangespoeld op de kust

Er was verdriet in menig hart

En ook zoveel dappere harten.

Er was menig fier en moedig joch

Dat een zeemansgraf vond.

Refrein